නාට්‍ය කලාව සමඟින් ආත්මීයව බැඳුණු ඔහු වරෙක නළුවෙකි..වරෙක අධ්‍යක්ෂක වරයෙකි.. නාට්‍ය නිෂ්පාදකවරයෙකි..තවත් වරෙක සිය ජීවන වෘත්තියෙන් ඔක්ස්ෆර්ඩ් කොලේජ් ඔෆ් බිස්නස් නම් උසස් අධ්‍යාපන ආයතනයේ ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයේ කථිකාචාර්යවරයෙකි….
මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර ..දයානන්ද ගුණවර්ධන ආදී නාට්‍ය ලොව දැවැන්තයන්ගේ නාට්‍ය නිර්මාණ රැසකට රඟ ශෝභාවෙන් දායකව නාට්‍ය ලොව අත්දැකීම් සම්භාරයකට හිමිකම් කියන‍ෙකිරිබත්ගල මුදියන්සේලාගේ සමිත ජයනාත් බණ්ඩාර හෙවත් සම්මානිත ආදරණිය ජයනාත් සමඟින් කළ ආදරණිය සංලාපයකි මේ…!
අප දන්නා තරමින් කලා ක්ෂේත්‍රයේ ඔබ පැමිණි දිගු ගමන පිළිබඳව කතා කළොත් ….?
මම පවුලේ එකම දරුවා..මාලනී පෙරේරා ..සෝමරත්න බණ්ඩාර මගේ මවුපියන්..අපේ ගම කටුබැද්දෙ..පළමුවෙන් ගල්කිස්ස හේන විද්‍යාලයෙන් ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනය ලබා දෙවනුව නාලන්දා විද්‍යාලයේත් පසුව ආනන්ද විද්‍යාලයේ හත්වන ශ්‍රේණියේ සිට උසස් පෙළ දක්වා ඉගෙනුම ලැබුවා …ඒ කාලෙ ඉතිං නාට්‍ය හා රංග කලා කියා විෂයක් තිබුණේ නැහැනෙ…ඔය හේන විද්‍යාලයේ තුන්වන ශ්‍රේණියෙදි පාසලේ බෞද්ධ සංගමයෙන් කළ නාට්‍ය උළෙලක ජාතක කතා ඇසුරින් නාට්‍යය කළා..සේරිවාණිජ ජාතක කතාව ඇසුරින් තණ්හාය ජායති සෝකෝ. තිලමුට්ඨි වැනි ජාතක කතා ඇසුරින් නාට්‍යවල විවිධ චරිත නිරූපණයට අවස්ථාව ලැබුණා…උසස් පෙළින් පස්සෙ යෞවන සම්මාන නාට්‍ය උළෙලට ජනක් ද සිල්වා සමග මිතුරන් අපි එකතුව නාට්‍ය කළා..හැබැයි මම හා පුරා කියා වේදිකාවෙ මුල්වරට චරිතයක් කියල රඟපෑවෙ කාන්තා චරිතයක්..මොකද හේන විද්‍යාලය පිරිමි පාසලක් නිසා..
ඔබගේ අධ්‍යාපනයෙන් පසුව තෝරාගත් වෘත්තීය ගැන කීවොත්…?
මගේ මුල්ම රැකියාව ගුරු වෘත්තීය. .වසර පහළොවක් ගුරුකම කලා …ඒත්..ගුරු රැකියාවට ආයුබෝවන් කියන්නට සිදුවුණෙත් නාට්‍ය කලාවට අවතීර්ණ වීමෙන් තමයි..1991දි ගුරු පත්ව්ම ලබා…2005 දි ඉන් ඉවත් වුණේ..
ඔබ ප්‍රසිද්ධ වේදිකාව තරණය කළ පළපුරුදු කලාකරුවෙක් ..ඒ ගැන කතා කළොත් ..?
මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍රයන්ගේ සිංහබාහු නිර්මාණයේ මමයි සිංහයාට රඟපෑවෙ..මම සිංහයා කළේ 2001දි..මිරැන්ඩා හේමලතා මහත්මිය තමයි රංග වින්‍යාසය හැදුවේ..මනමේ නාට්‍යයේ මම වැදි රජු වුණා.. මහාසාර නාට්‍යයේ වැඳීරිය…දයානන්ද ගුණවර්ධනයන්ගේ බක්මහ අකුණු නාට්‍යයේ මුදලි…ගජමන් පුවතෙ ඩොයිලි හා පත්තායමේ ලේකම්…නරිබෑණා නාට්‍යයේ ගමරාළ හා නරියා කළා…එතකොට..කදාවළලුස්රිවාණිජ…මධුර ජවනිකා..එළාර චරිතය…දික්තල කාලගෝල…එකේ දික්පිටියා…
සෝමලතා සුබසිංහ මහත්මියගෙ මානුෂිය ගතිගුණ..භාෂා ඥානය…සංවිධාන ශක්තිය..බොහෝ අගය කරනවා. ඒත් එදා මම ගියාම එතුමිය කාටදෝ බැණ වදිනව දැකල බයටම මම ආපහු ගියෙ නැහැ..දැන් මම ඒ ගැන ළතවෙනවා..
මම බොහොම ආදරයෙන් මතක් කරනවා…ලලිතා සරච්චන්ද්‍ර මහත්මිය…දයානන්ද ගුණවර්ධනයන්ගෙ පුතු වසන්ත ගුණවර්ධන ..බුද්ධික දමයන්ත..සචිත්‍ර රාහුබද්ධ..අසංක සායක්කාර…අකිල සපුමල්..ඒ වගේ ඈත..මෑත.නවක අධ්‍යක්ෂවරුන් හමුවීම පිළිබඳවත්…
ඔබ ඔබගේ රංගන කාර්යයේදී යම් යම් නළුවන්ගේ ආභාසය වූවා යැයි මා කීවොත්…?
නැහැ..එහෙම තවත් නළුවකුගෙ ආභාසයට නතු වෙනවාට මම බයයි..වෙනත් නළුවකුගේ ආභාසය ගන්න මම කැමැති නැහැ..මොකද මාව එයින් ඉමිටේට් වෙලා පෙනේවි කියලා…ඒ නිසාම මම අධ්‍යක්ෂකගේ පැවරුම හා ඊට අනුගතව මම මාව හසුරුවාගෙන කාරිය කරන්නයි මට ඕන වුණේ…
හොඳ නිර්මාණ පමණයි ඔබ බාරගන්නේ කියා මම යෝජනා කළොත්…?
එහෙමත් නැහැ…මේ නාට්‍ය කලාව කරන යම් කෙනකුට අති සාර්ථක නිර්මාණ වගේම අති අසාර්ථක නිර්මාණ කෙරෙන්නත් අවකාශය තිබෙනවා…ලෝක දැවැන්තයන්ගේ පවා එලෙස සිදුවී තිබෙනවා. ලො ප්‍රකට නාට්‍යකරුවෙක් ඔහුගේ නාට්‍යය ඉදිරිපත් කළාට පසුව ඔහු සමරු සටහනක් යොදා තියෙනව මගේ මෙම නාට්‍යය නැවත ප්‍රෙක්ෂකයා වෙත නොගෙනා යුතුයි කියලා..ඇත්තටම හොඳ නිර්මාණ ද කියා බලනවාට වඩා මටත් රහක් දැනෙන නිර්මාණ තමයි මම තෝරා ගන්නෙ..සාර්ථක නිර්මාණයකම මම ඉන්ඩම ඕනා කියන හැඟීමක් නම් මා ළඟ නැහැ…
ඔබගේ අධ්‍යක්ෂණයෙන් ඔබ තැනූ ඔබගේ අලුත්ම නාට්‍යය ගැන කතා කළොත්…?
අධ්‍යක්ෂණය..නිෂ්පාදනය කියා ඉස්සර එහෙම දෙයක් නැහැ…දැන් නාට්‍යය නිර්මාණයකදී මුදල් යොදවන්න සිදුවෙලා තියෙනවා… ඒක නම් හරිම භයානක දෙයක්.. මුදල් අතින් දියුණු රටවලටත් මේක ලොකු අභියෝගයක්.. නිෂ්පාදකට බලපෑම් කළ නොහැකියි..වෘත්තීමය පදනමකට නොගැනෙන තැනකට මුදල් යොදවන්න කවුරුවත් කැමති නැහැනෙ..ක්ලැසික්ස් වලට ගියාම..තත්ත්වය කොහොමද…
ඔබ විමසුවානෙ මගේ අලුත්ම නාට්‍යය නිර්මාණය ගැන..එය ” රෝමියෝ ජුලියට්…” මගේ නාට්‍යයට ලක්ෂ 40 ක් පිරිවැය..මගෙ වාසනාවකට හිතවත් ළමාරෝග විශේෂඥ වෛද්‍ය වාසනා බණ්ඩාර මහතා ඉදිරිපත් වුණා.. එතුමා ලක්ෂ 25ක් දුන්නා..එතුමා ඒ මුදල් දැම්මේ ආපසු ගන්න බලාගෙන නොවෙයි..නමුත් එතුමාට අපෙන් සහයක් තියෙන්න ඕනමනෙ..නාට්‍යයට එකතු පිරිස තිහකට වැඩියි..අපි නාට්‍යය දෙන්නෙත් ලක්ෂ දෙකයි හතළිහකට..ඒ තුළ අපි ගෙවීම් කළයුතුවත් තිබෙනවා..
රෝමියෝ ජුලියට් වැනි නාට්‍යයක ඉන්න පිරිසකට ආහාරපාන ලබාදීමත් බරපතළ කාරණයක්.. අපි දර්ශන වාර 15 ක් කරල තියෙනවා..
ඔබ ඔබේ නිර්මාණය රැගෙන ඉන්දියාවේ නාට්‍ය උළෙලට සහභාගි වීම ගැන අපි කතා කළොත් ..?
නාට්‍ය ලොව තිබෙන විශාලතම නාට්‍ය උළෙල ඉන්දියාවේ භරත රංග මහෝත්සවයයි.. එය සංවිධානය ඉන්දියාවේ සංස්කෘතික අමාත්‍යාංශය සහ ඉන්දියාවේ ජාතික නාට්‍ය පාසලයි.. ඔවුන් එය මෙවර පැවැත්වුණේ 25 වන වරටයි..
ශ්‍රී ලංකාවෙන් නාට්‍යය 22 ක් එම අවස්ථාවට ඉල්ලුම් කර තිබුණා…ලොව පුරා රටවල් 22ක් ඉල්ලුම් කර තිබුණා …මේක තරඟයක් නොවන උළෙලක් විතරයි.. හරියට ඔලිම්පික් උළෙල වගේ. ලොකු උනන්දුවක් දක්වන තැනක්.. මෙවර ඉන්දියාවේ නාට්‍ය 150 කට වැඩිය පෙන්නුවා..ලෝකයෙන්ම රටවල් අටක නිර්මාණ තෝරාගෙන තිබුණේ…ජර්මනිය..ඉතාලිය..රුසියාව..ආදී රටවල් වගේම අපේ ලංකාවෙත් නාට්‍යය තෝරාගෙන තිබුණා..එක දර්ශන වාරයකට එයාලා අපට ගෙවනවා..ඉන්දියානු රුපියල් එක්ලක්ෂ පනස්දහසක්…එහි අපේ කණ්ඩායම නවාතැන් ගෙන ඉන්නවාට එක් දිනකට ඉන්දියානු රුපියල් එකසිය විසිපහක් ගෙවනවා..ඒ විතරක්ද..එයාලා අපට නවාතැන් දෙන්නෙත් තරුපහේ හෝටල්වල…බලන්න…අප වෙනුවෙන් ඉන්දීය රජය සමඟ රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන එක්ව වියදම් කරනවා…ඉන්දීය රසිකයාගෙන් රඟහල පිරිල ගියාට පස්සෙ … රිංගල රිංගල කොහොම හරි බලන්ඩ දඟලන අයව එයාලා බලෙන් එළියට ඇදල දමනවා..ඒත් ආයෙත් ඒ රසිකයෝ ඇතුළට එන්න ආයෙත් පොරකනවා..ඒ තරම් ඉන්දියානු රසිකයා නාට්‍යයට තියෙන කැමැත්ත…මේ පොරකෑම නිසාම එයාලා රඟහලින් පිටත එළිමහනේ විශාල ඩිජිටල් තිරයක් සවිකළා…නාට්‍යය බලන්න…
භාරතීය රංග මහෝත්සවය ගැන අපි.. තවදුරටත් කතා කරමු .?
එය කලින් පැවැත්වුණේ නවදිල්ලිය මූලික කරගෙනයි.. පසුව එයාලා මෙය ප්‍රාන්ත දහයකට විහිදෙව්වා…විසිපස්වන වසරේ ප්‍රථම වරට සමාන්තර නාට්‍ය උළෙලවල් දෙකක් කළා.. නේපාලය හා ශ්‍රී ලංකාවේ.
මේ මහෝත්සවයෙදි පහන් දැල්වීමේ සහ සමාරම්භක කටයුතු කෙරෙන්නෙ ඉන්දියාවේ කලාකරුවන් අතින්…එක දේශපාලකයන් අහලකවත් ඇහැට පේන්න නැහැ.. පෙබරවාරි 05දා බැංගලොර්වල..දින හතක් තිබුණා. ඒ දවසෙදි නාට්‍ය ප්‍රවේශපත් නිකුත් කරන්නෙ සවස 3 ටයි.
මීට සමගාමීව අප රටේ සෞන්දර්ය විශ්වවිද්‍යාලයෙත් මේ නාට්‍යය පෙන්වන්න ලැබුණා නේද..?
ඔව්..ඇත්ත. අපට පෙන්වන්න ලැබුණා…ඒ පෙන්වන්න ලැබුණේ හිස් පුටුවලටයි.. ප්‍රේක්ෂකාගාරය හිස්…කලා සිසු සිසුවියන් ඉන්න තැනක්…ඒත් ප්‍රේක්ෂකගාරය සියයට 25ක්වත් පිරිලා නැහැ..ඉන්දියාවත් සමඟ සසඳන විට අපට ඉන්දියාවේ ප්‍රේක්ෂකාගාරයක් තිබුණා. මෙහෙ නොමිලේ බලන්න එන්න කියලත් ආවේ නැහැ..
අපේ අය නාට්‍ය බලනව ඉතාම අඩුයිනෙ. පබ්ලිසිටි ගණන්වල හැටියට දීගන්න බැරිවෙනවා..එල්ෆින්ස්ටන් එක උදය කාලයේ හුදකලාව නිකම් තියලා..හවසට නාට්‍යය ගෙන්වනවා…මුදල් අතින් ඉපයීමක් වෙන්නෙ නැහැ. ඉන්දියාවේ නම් නාට්‍යකරුවන්ට දැනෙන මුදලක් අතට දෙනවා..මේ රජයට ඇඟිල්ල දිගු කරන්න බැහැ…හෝල් එක දුන්න පළියට එයාලට සතුටු වෙන්න බැහැ..නාට්‍යයක පරිපාලන කටයුතු වලදි කෙතරම් බැරෑරැම්ද…සෙට් එක ප්‍රවාහන වලට 25000ක් විතර යනවා. ළමුන්ට ආහාරපාන…දවසෙ වේල් තුනටම කෑම අපම හදාගන්න වෙනවා..මම මේ කියන්නෙ එක නාට්‍යයක් හරහා සියල්ල ලඝු කරගෙන…ඉතිං. අර ප්‍රේක්ෂා එකේ නාට්‍ය බලන්න ආවෙ මුල්ම දා දර්ශන වාර දෙකයි..වියදම ලක්ෂ තුනක් පමණ..කවුද අප ගැන බලන්නේ.. ඉන්දියාවේ භරත නාට්‍ය උළෙල සැරසිලිවලින්ම පිරිලා..අපේ රටේ නාට්‍ය උළෙල ගැන කියන්න කනගාටුයි..
ඔබ මේ තත්ත්වය ගැන කරන යෝජනා කවරේද..?
කිසියම් හරිහමන් වැඩ පිළිවෙළක් තිබිය යුතුයි. වේදිකා නාට්‍යකරුවාගේ සුභසාධනය ගැන බරපතළ ගැටලු තිබෙනවා. හැම රටකම පාහේ ඇති ගැටලුවක් විශ්‍රාම වැටුප් ක්‍රමයක් …රක්ෂණ ක්‍රමයක් අප යෝජනා කරන්නේ..ඉන්දියාව වැනි තත්ත්වයකික් යමක් කරන්න..
හැම ක්‍රියාවකටම තැනක් නොදෙන සංස්කෘතියක්..රටක් දිනෙන් දින අගාධයට ඇදී යනවා ..
මේ වනවිට සෙල්ලන්ද කොල්ලෝ ..ප්‍රහසන නිර්මාණයේද..අසංක සායක්කාරගේ කොටු ..වැඩිහිටියන්ට පමණයි…ආදී නිර්මාණ අතර රංගන සිරිත සිරිමත් කරනා හෙතෙම (යෞවන සම්මාන…රාජ්‍ය සම්මාන. හොඳම නළුවා සහ හොඳම සහාය නළුවා..සම්මාන.. තවත් සම්මාන රැසකින් පිදුම් ලබා ඇත්තේය…
තමන්ගේ රෝමියෝ ජුලියට් සහ ලබන වසරේ ජනගත කිරීමට සූදානම් වන ඔතෙලෝ…නාට්‍යයන්ට පරිවර්තනය සහය වන සිය ආදරණිය බිරිඳ වින්ද්‍යා හරංකහ පිළිබඳව පැවසූ අපේ ජයනාත් බණ්ඩාරයන් තමන්ට ලැබෙන යම් ගෞරවයක් වේද එහි හිමිකාරිය තම බිරිඳ බවද හේ කියන්නේය..ඕමන්ති දියණියගේ සහ බිහඳු පුතුගේ සහයද අදරින් සිහිපත් කළ හෙතෙම කතාබහ අවසන කීයේ..
දයානන්ද ගුණවර්ධනයන්ට වගේම මටත් රෝහල් ඇඳක නොවී අවසන් මොහොත වේදිකාව මතම සිදුවේනම් එය ඉහළම සතුටක්ම බවය.
අමල් යශෝමන් ජයසිංහ